Kamis, 26 Juni 2014

KUMPULAN CERKAK



Kencing
“Weleh-weleh napa meneh koe cing!!”,sambatku nalika motor vespa sing tak tumpaki mogok meneh nalika arep mulih menyang  kosku.Anyel atiku nalika Kencing vespaku bola-bali mogok,kendaraan pertamaku sing nukokoke bapakku nalika aku mlebu SMA.
            Tak uthek-uthek busi mesin vespaku,coba tak resikki banjur tak pasang meneh.Banjur coba tak uripke,”Threng!!teng teng treng….!!,Alhamdulilah!”, Kencing bisa urip meneh,aku banjur neruske anggonku mulih,ananging ora ono 20 meter aku mlaku Kencing mogok meneh,”waduuuuh napa meneh iki!!”,yow wis sanajan isih rada adoh Kencing tak tuntun mulih.
            Dina iki Kencing wis bisa tak enggo meneh,dongaku muga-muga Kencing ora mogok meneh kaya dek wingi.kaya biasane aku mangkat kuliah jam 7,wis meh telung semester anggonku kuliah,ananging durung ono wanita kang coba tak cedhaki,sanajan akeh cah ayu kang tak kenali.lan dina iki uga aku kepingin temenan golek calon bojo kanggo ngancani aku nalika bungah utawa susah.
            Ayu,wanita kang pancen ayu kang nengsemke atiku,saka kanca-kancane aku ngerti yen dhewekke isih jomblo,aku nyoba nyedhakki dheweke nalika ning kantin ngarep fakultasku.”Ayu.. bubar kuliah apa?”,pitakonku kanggo basa-basi,”sory..,kowe sapa ya?”,saka wangsulane atiku rada isin lan minder,amarga dhewekke pancen durung kenal aku,”kenalke aku Arok,cah Basa Jawa semester telu”,”ow iy iy”,kanthi mesem dhewekke mangsuli.”kok ngerti jenengku saka sapa?”,mengkono pitakone ayu,”yo ono lah..ga penting ta?,kowe bubar kuliah apa?”,”Ya ono lah ga penting juga ta?”,”yaah kok melu-melu”,wangsulanku kanthi mesem.sak wetara setengah jam anggonku ngobrol karo ayu,aku kepingin weruh nomer HP ne.”Ayu,oleh ra aku minta nomer mu?”,”727 enam kali..”,”loh.. kok kaya lagu?..,aku temenan minta nomermu,supaya aku bisa kenal kamu lebih jauh..,”,kanthi bungah banjur dhewekke menehi nomer HP ne.
            Banjur arep mulih aku nawani Ayu supaya bisa dak terke mulih ning kose,”Ayu,ayo tak terke tekan kosmu”,ow ra usah makasih Rok”wangsulane dheweke kanthi malu-malu mau”,”lhoh aku temenan lho pengen ngeterke kowe bali,tah awake dhewe searah juga ta?”,”mosok sih,emange kosmu ngendi?”,”Aku kos ning Patemon,kowe juga ta?”,”yah sok ngerti,kosku kan Banaran,ga searah lah”,”e..tapi aku juga meh ning banaran sek og,meh nggarap tugas nggone kancaku”,”hehe yow lah aku melu,daripada alesanmu saya ga jelas”,aku isin krungu wangsulane kang mengkono,nanging sak temene atiku yo bungah banget,bisa nggoncengke wanita idaman.
            Nalika dheweke ngerti kendharaanku mung vespa,dheweke sajak emoh lan isin ta goncengke,”ayow yuk! Kita pulang”,”Arok,aku kayake mending mlaku wae deh,soale aku mesakke motormu”,”loh! Ga pa pa! ta jamin kita bakal sampai tujuan..”.
            Embuh merga pancen hawane panas apa merga isin nalika gonceng aku dhewekke nutupi wajahe sing manis nganggo tas cangklong sing digawa dhewekke.Ah yow ben lah sing penting aku bungah,batinku nalika goncengke Ayu numpak kencing vespa kesayanganku.
            Bareng wis tekan kose,”Makasih ya Rok”,”ow iy iy santai wae yen butuh tumpangan tinggal sms aku”,ananging  dheweke langsung mlebu omah tanpa omong liyane.
            Saben wengi Aku sms Ayu,ananging embuh merga apa pisan wae dhewekke durung tau mbalesi sms ku .nalika aku dolan ning angkringan ngarep kosku aku kepethuk dhewekke lagi lungguh jejer karo kancane ning ngarep latar kos bocah lanang,”Ayu”,dak celuk jenenge,ananging dhewekke amung ngulatke tanpa aruh-aruh.Dhewekke banjur ta cedhakki,”e..Ayu ge apa?”,”Sapa kui Yuk?”,pitakone bocah lanang kang lingguh jejer karo ayu mau,”ow Cuma kancaku kok yang”,kanthi kaget aku mangsuli,”lhoh yuk mase iki pacarmu?”,”Iya aku pacare kowe meh ngapa!”,wangsulane bocah lanang mau,”lhoh kok kowe nyolot mas aku kan takon Ayu,dudu kowe!”,”loh aku kan pacare,kowe kok teka-teka gawe rame wae,ngajak rebut piye!”,”lhoh mas aku kan ngomong apik-apik ora ngajak rame”,”uwes-uwes! Rok kowe ga nonton ya?aku ki wis duwe pacar,ya mase iki pacarku”,”kok kowe ga ngomong-ngomong karo aku Yuk!”,”buat apa aku ngomong karo kowe! Emange kowe sapa! Kowe ngaca dong”,tanpa tak tanggepi wangsulane mau aku banjur lunga saka kono kanthi ati kang perih.
            Ah yow wis lah mungkin pancen dudu jodohku,dudu jodoh apa pancen aku ora payu,batinku nalika aku klekaran ing kasur kanthi suasana kang sepi.
            Aku ora bakal nyerah lan aku tetep pengin duwe pacar kang kanthi jujur gelem nampa aku apa anane.Nalika aku mlaku-mlaku karo Kencing ing taman kampus aku kepethuk cah Ayu kang lagi bingung jalaran kendharaane mogok ning pinggir  dalan.”mbak,ada yang bisa saya bantu”pitakonku kanthi esem kang nggemesi,”iya mas aku minta tolong motorku iki di dandani ben isoh mlaku meneh”,”iya iya santai mba ta cobane”,coba tak copot busine,”ow mba iki busine sing teles”,”iya mas tulung diresiki ya?”,”sip-sip”.sakwise tak resikki banjur tak pasang maneh,lan coba tak uripke,”lhah isa ta mba”,”wah makasih tenan yow mas”,kanthi malu-malu mengkene wangsulanku”iya sama-sama mba,tapi ngomong-ngomong nama mbak sapa?”,”aku Dina mas kowe sapa?”,”aku Arok,aku oleh rak minta nomer hp ne?”,”iyow oleh lah,cathet yam as”,”ya siap”.
            Sakwise menehi ngerti nomer hp dheweke banjur pamit ninggal aku dhewekan ing kono.tanpa ragu-ragu bengine aku sms dheweke,aku takon ngendi omahe,jurusan apa,lan ora lali aku takon wis duwe pacar apa durung.”Malem Din,ge apa?”,mengkono aku miwiti sms karo dhewekke,lan tanpa suwe-suwe aku banjur takon,”Din,sory nie,kalo boleh tau kamu udah ada yang punya apa belom nie?soalnya aku ga enak smsan ma kamu kalo kamu udah ada yang punya?”,pancen rada suwe anggone dhewekke mangsuli pitakonku mau,jantungku dag dig dug nunggu balesane,sak wetara seprapat jam dhewekke agi mangsuli,langsung tak bukak sms banjur tak waca,”iyow aku isih jomblo lan durung duwe pacar”,saka maca wangsulane mau atiku bungah ora karuan.
            Saben wengi aku sms dheweke.Dak kira wis cukup anggonku kenal marang Dina,aku duwe kekarepan arep nembak,arep nyatakno tresno marang dhewekke.
            Sore iki Aku ngajak ketemuan karo dhewekke ning embung ngarep kampus.wis setengah jam anggonku ngenteni,coba tak sms lan ta telpun ananging ora di bales lan ora tau dijawab.yow wis lah tak tunggu seprapat jam meneh.wis kesel anggonku nunggu aku banjur mulih menyang kosku.Ora nyangka aku kepethuk dhewekke ning dalan,aku mandek banjur tak parani,”Dina kok suwe men,aku wis nuggu kawit mau lho”,”ow iy rok aku lali,hp ku masalahe lagi rusak”,padahal aku ngerti hp ne disimpen ing kantongan kang nonjol iku,”iyow wis ga papa,Dina aku mung arep ngomong,aku seneng,lan aku tresno marang sliramu,gelem apa ora kowe dadi pacarku”?,sanajan ning kono mau akeh kancane dhewekke, aku ora isin lan aku ora wedi amarga aku tresno kepati-pati marang dhewekke.”Eh eh Rok maksudmu apa? “,”Dina aku tenanan aku pengin kowe dadi pacarku”,merga krungu omonganku mau kanca-kncane sing ning kono pada nyuraki aku.”Arok aku ora duwe rasa tresna sithik-sithiko marang kowe,kowe nyawang ta awakmu kaya piye,kowe nyawang ta tumpakanmu kaya apa rupane!”,Tanpa tak wangsuli aku lunga saka kono.aku malah maturnuwun marang Gusti,amarga saka omongane Dina mau aku ngerti,yen saupama gelem dadi pacarku malah rekasa anggonku urip.
             Wis ping pindho aku ditolak wanita,lan aku ora bakal nyerah ngono wae.ing wayah sore aku mlaku-mlaku karo kencing mubeng kutha Semarang,ora nyagka nalika arep mulih,”dhorrr!!” jebul bane ngarep kencing  bocor,amarga ora nggawa ban serep kencing banjur tak tuntun menyang tambal ban,sak wetara mlaku setengah kilo aku oleh tukang tambal ban.
            Aku kaget nalika tekan kono dak sawang cah ayu uga manis saumuran karo aku ananging nanggo kaos rada reged lingguh ing kursi dawa,”Bocor mas”,pitakone dhewekke,”enggih mbak,ingkang nambal ban wonten pundi nggih?”,”ow kula piyambak mas ingkang nambal”,kaget atiku,kok ono cah ayu gelem nambal,”lhoh panjenengan ta ingkang nambal?”,”enggih..”.
            Nalika dhewekke lagi nambal aku takon,”mbak kok ayu ayu kulite kuning kersa nambal ban ta?”,”ayu napane ta mas,wong elek yon gene”,aduh atiku sajak piye krungu wangnsulane kanthi alus mau.”werna-werna lan akeh sing tak takokke marang dhewekke.
            “Sampun mas”,”enggih-enggih mbak,pinten mbak?”,”gangsal ewu mawon mas”,karo menehke dhuwit aku takon”mbak namanipun panjenengan sinten nggih?”,”kula Anjani mas,lha panjenengan sinten?”,”Aku Arok mbak,ngomong-ngomong nomer hp panjenengan pinten nggih?mbo menawa kapan kapan ban kula bocor melih ajeng kula beta mriki mawon”,”enggi-enggih niki mas nomeripun kula”.
            Saben dina tak sms dhewekke,lan dhewekke mangsuli terus kanthi basa kang alus lan enak ning ati.tanpa suwe-suwe aku dolan menyang omahe,”sugeng dalu Anjani”,”o.. mas Arok bocor melih ta?”,rada isin aku mangsuli ”mboten kula badhe nyuwun pirsa,ngapunten upami pitakenan kula niki kirang sopan,e.. punapa panjenengan sampun gadhah pacar?”,banjur dhewekke mangsuli,”ah neko-neko wae panjenengan,direwangi tindak dugi mriki naming ajeng taken ngoten”,”kula temenan Anjani”,”jujur mas kula dereng gadhah pacar,sinten ta sing purun kalih kula”,tanpa sengaja aku langsung nyaut”Aku gelem banget!,eh..saestu njenengan dereng gadhah pacar?”,”enggih saestu mas”kanthi esem kang manis         dhewekke magsuli,”nek ngono punapa panjenengan purun dadi pacar kula?dadi calon bojo kula?”kok kesusu ta mas”,”Aku tresna kepati-pati marang sliramu Anjani,gelem ta?”,banjur kanthi mesem dhewekke wangsulan”enggih mas Arok kula purun dadi pacar njenengan,dadi calon bojo njenengan”.”huwaaah maturnuwun Gusti!!”banjur tak ambung tangane.
            Embuh ngimpi apa aku sak durunge,bisa duwe pacar kang ora umum ayune lan alus atine.
            Ing dina minggu iki aku ngajak Anjani mlaku-mlaku numpak Kencing menyang pantai Marina.Nalika tekan kono aku ngombe es degan siji dinggo wong loro,senenge atiku bisa lungguh sesandhingan karo dhewekke.ning batang wit klapa tak tulis jenengku karo dhewekke.
            Nalika wis wayah sore aku lan Anjani banjur mulih,ora nyangka nalika separo dalan anggone mlaku udan ngendhegke aku anggone mlaku.
            Aku banjur ngeup ing Taman karo Anjani,dak sawang kembang melati kang endah lan wangi ing sandhingku,tak pethik banjur tak dekek ing kupinge,”Anjani kowe ora bakal ninggal aku ta?sanajan maut kang misah tresnamu marang aku tetep langgeng ta?”,”kowe ngomong apa ta Rok,aku janji aku ora bakal pisah karo kowe,lan kowe janji juga ta?”,”iya tresnaku bakal langgeng kanggo kowe”.









Anjani
Kaya biasane,tak sawang cah ayu kang lungguh neng sisihku,meh saben dina aku kepethuk dheweke.Eseme manis,rambute ngandan-andan,alise nanggal sepisahan kaya foto model sing dadi bintang iklan.Atiku tambah ayem,merga cah ayu mau saiki wis dadi pacarku,wis dadi calon bojoku,calon ibu saka anak-anakku.Saben nyawang dheweke aku mesti kelingan nalika aku ngandhakke tresna marang dhewekke,aku kaya-kaya ora percaya bisa duwe pacar kang alus atine uga ora umum ayune.
Aku isih kelingan tembung-tembung kang tak kandhakke marang dheweke,nalika aku ngandhakke rasa tresnaku marang dhewekke,aku ngomong mengkene,”Anjani,uwes suwe aku kenal sliramu,aku kepengin dadi uwong kang terus ana ing sisihmu nalika kowe bungah utawa susah,aku kepengin uga kowe terus ana ing urip lan matiku.Anjani,Aku tresna marang sliramu,gelem apa ora kowe dadi pacarku,dadi pepadhang uripku,lan sawijining dina lungguh ing pelaminan karo aku”.Kanthi mesem dhewekke mangsuli,”Arok,kowe ki janjane omong apa ta?”.Saka wangsulane kang mengkono mau jantungku langsung mak dheg! lan entek atiku,Aku krasa yen mesti aku bakal ora ditampa.Banjur dhewekke ngomong mengkene,”Arok, aku tresna uga marang awakmu,aku kepingin kowe terus ana ing atiku,lan aku kepengin uga ing sisihmu nganti sak matiku”.Krungu omongane kang mengkono,atiku bungah lan dhewekke banjur tak kekep kanthi rasa tresna kang durung tau tak rasakake.
Ing endahing pakuliahan Aku lan Anjani pancen ora ketok kaya bocah kang pacaran,ananging sakabehing perkara mesti tak lakoni karo dhewekke.Aku sadar,Aku dudu uwong kang romantis,kaya ing film drama kang diperanke para Artis,Aku uga dudu pujangga kang nulis kanggo golek bandha.Ananging aku kepengin apa anane marang Anjani,Aku kepengin gawe bungah atine saksuwene aku isih bisa,merga aku wedi kelangan Anjani,Aku wedi yen Anjani kesengsem marang priya liya.
Aku duwe pepinginan bisa nukokke Anjani kalung ,uga dudu kalung dolanan,ananging kalung tenan,merga tresnaku iki tenanan lan ora amung dolanan.Ananging pancen rada abot anggonku nggayuh pepinginan kui,merga aku dewe saka keluarga pas-pasan,tak nggo mangan saben dina  wae susah,apa maneh nggo tuku kalung kang ora murah regane.Sanajan mengkono tekadku wis mantep,apa wae bakal tak lakoni.
Tak tonton ing dompet duwitku isih kurang akeh menawa dinggo tuku kalung emas,lan kanggo nyukupi kuwi aku banjur pasa,lan aku nyoba ngamen.Kanthi gitar sing wis ngancani aku telung taun,aku banjur ngamen neng ndhuwur bis,ananging sing tak tampa dudu  duwit ananging tembung-tembung kang gawe laraning ati.Aku banjur mudhun ing terminal,ing kono aku nyoba ngamen maneh,durung rampung sak tembang ana pengamen liya kang marani aku,”he! Le,koe ngamen neng kene jaluk mati piye!”,mengkono tembunge wonge mau.aku kaget saka tembunge,lan kanthi alus aku coba takon,”mas,janjane salahku ki apa?kok sampean ngomong ngono?”,”kowe ngerti apa ora yen ngamen neng kene kuwi wis ana organisasine wis ana sing ngatur”.”mas aku mung nyoba golek dhuwit,lan aku yo ora bakal terus-terusan ning kene,mbo aku diwenehi wektu kanggo ngamen sedilit wae”.krungu wangsulanku kang sajak nekat mau,dhewekke banjur nyeluk kanca-kancane,ora cetha merga apa aku malah diseret ing buri mushola terminal.aku di kroyok di ajar ora uwesp-uwes lan gitarku banjur di idak-idak nganti ora karuan wujude.
Kanthi awak lara kabeh aku mulih,lan nyoba golek gawean liyane.ing samping omah kosku ana tukang bangunan kang lagi nggawe omah.aku nyoba nembung,”pak kula pengen ngrencangi nyambut damel panjenengan pareng pak?”,mengkono pitakonku.pak tukang mau amung mesem.aku takon maneh”pak kula saestu pengin nyambut damel,diupahi pinten kemawon kula purun pak”, pak tukang mau mangsuli”yo Aku ewangono ananging kowe kudu temenan lan kudu sregep anggone nyambut gawe”.Atiku bungah banget,lan aku langsung nyambut gawe dadi buruh ing kono.
Sakwetara seminggu gaweanku wis rampung,aku diupahi pitung puluh ewu rupiah sajroning seminggu mau.kanthi bungah tak klumpukke kabeh dhuwitku,tak etung -etung wis cukup kanggo tuku kalung,aku banjur lunga neng pasar.aku takon-takon reregan emas ing kono,aku kaget jebul isih durung cukup duwitku.ananging aku kudu bisa tuku emas dina kui uga,merga dina kui ulang taune Anjani.aku weruh bapak bapak kang lagi ngidunke pasir ing sebrang dalan,aku nyoba ngewangi,lan sakwise rampung aku banjur diupahi kang ora umum akehe,merga saksuwene ngiddunkke pasir aku crita karo bapakke mau babagan pepinginanku mau kanggo pacarku Anjani.
Aku banjur milih kalung kang pantes kanggo Anjani,tak pilihke kalung kang bandule Liontine kanthi mutiara ireng ing tengahe.Aku banjur menyang kos e Anjani.Ing dalan kang sepi aku dicegat wong enom-enom kang lagi mabuk,tak cepetke anggonku mlaku,ananging uwong-uwong mau nyekel aku,aku digledahi lan dijaluki duwit,ananging sing dijupuk malah kalung kang lagi wae tak tuku mau,aku ora trima lan tak rebut maneh kalung mau.aku malah di ajar,lan tak lawan wong-wong mau,ananging merga dikroyok aku amung bisa pasrah lan tetep tak lawan ngasi tetes enteking getih.lan amung sia-sia anggonku nglawan mau.Banjur tak wenehke kabeh sisa duwitku lan tak jaluk bali kalungku mau,ananging salah sijining uwong mau mangsuli,”kowe yen pingin kalungmu iki bali ora mung dhuwit sing dak arep-arep,yen pancen gelem ombenen sek uyuhku iki!”,merga wis ora duwe daya maneh aku amung bisa nampa karepe uwong mau,dak ombe uyuhe kanthi ati kang perih,kaya-kaya aku wis ora duwe harga diri ing narepe wong-wong mau.
Dak teruske lakuku menyang kose Anjani,bareng tekan,Aku kepengin gawe bungah atine kanthi kalung kang tak gawa kanggo dhewekke,pramila aku ora ngetok pintu dhisik,ananging langsung dak bukak pintu kose mau.Atiku mak dheg, dak weruhi Anjani lan priya liya kang turu ing pupune.Mangkel lan kuciwa atiku weruh wanita sing tak tresnani lagi pacaran karo wong liya.ananging tak gawe sabar atiku,lan aku amung ngomong “Anjani dina iki ulang taunmu,lan aku amung bisa menehi kalung iki,sing dak temu saka reregetan kang kaguak ing antarane wong kang cidra asmara.
 

           
    
           









 Layu nalika purnama
Pancen ana rasa sengit lan anyel nalika pacarku sesandhingan karo priya liya,”Jani jujur wae karo aku,sejatine kowe isih tresna po ra marang aku?”,”kowe ngomong apa ta yang?”,”rasah nyeluk aku ‘yang’ yen pancen kowe wis ra ana rasa tresna karo aku meneh”,”Arok! Kowe jan jane napa ta!isoh men ngomong ngono karo aku”,”rasah nopa napa! Aku tenanan iki yen pancen kowe isih tresna karo aku,kae! Sing jenenge Karlo aja bok temoni meneh aku anyel yen kowe sesandhingan karo dhewekke”.ananging Jani mung meneng wae tanpa wangsulan apa-apa.
              Anggonku pacaran karo Anjani pancen wis suwe,sak wetara siji setengah tahun aku pacaran karo dhewekke,Aku tresna kepati-pati karo Anjani lan aku ora bakal ngeculke Anjani marang priya liya.
            Akhir-akhir iki aku pancen rada curiga marang Anjani,nalika dhewekke kuliah aku kerep ngerti dhewekke dolan karo priya,embuh kancane apa sapa.Nalika aku mulih saka kampus,kaya biasane tak sms Anjani,”Jani dah pulang belum nie,kalo udah tak tunggu ya,ditempat biasa”mengkono smsku,biasane sak bubare kuliah aku janjian karo Anjani ketemu ing ngisor uwit sak tengene air mancur ing taman kampus.
            Embuh napa kok dhewekke ora mbales smsku,ya wis lah tak tunggu ning panggonan biasane ing taman.sak wetara setengah jam aku lingguh dhewekan,kaya biasane aku mbayangke saben mulih saka kuliah aku lingguh sesandhingan karo Anjani ing kene.
            Wis suwe anggonku nunggu,aku banjur mlaku mulih dhewekkan.Ora nyangka nalika mlaku aku ngerti dhewekke digoncengke bocah lanang,mak dheg atiku anyel lan mangkel ngerti dhewekke boncengan karo priya liya.
            “Jani kowe wingi digoncengke sapa?”,pitakonku nalika ketemu dheweke ing kampus,”lhoh,kapan ta Rok!”,”ah rasah alesan jujur wae kowe wingi mulih kuliah karo sapa”,”ow  dhek wingi,aku bonceng kancaku rok,”,”iya sapa!Karlo ta?”,”e…ho’o”,”aku wis ngomong ta aja hubungan karo kae!aku cemburu,aku wedi kelangan kowe!”,”Arok aku mung kancan karo dhewekke enggak lebih kok”.
            Tak gawe sabar atiku.ananging swijining dina aku kepethuk dhewekke lagi lingguh sesandhingan karo Karlo ing latar ngarep kose,tanpa mikir suwe banjur tak parani,”woi Karlo ngapa kowe dolan rene,kowe ngerti ta Jani pacarku”,ananging Anjani sing mangsuli,”Arok kowe ngapa ta,teka-teka kok nesu-nesu”,”meneng kowe! aku ra takon kowe,he Karlo jawab pitakonku kowe ne kene ngapa!”,kanthi slengekkan dhewekke mangsuli,”lhoh kowe ra nyawang ta,aku lagi pacaran karo Anjani ngono kok”,”bajiingaaan!”tanpa mikir ta jotos raine,banjur aku lunga saka kono.
            Liya dina aku kepethuk Anjani lan Karlo ing taman kampus,”Karlo!kowe ra kapok-kapok ya!”,”santai santai Rok,ga usah ribut,saiki takonono Anjani,dhewekke luwih milih aku apa kowe!”,”Jani tulung kowe jujur,kowe luwih mlilih aku apa Karlo?”,kanthi metu luh saka mripate dhewekke mangsuli”maaf Rok bareng tak pikir aku milih karo Karlo wae”,”tega kowe Jani,ananging aku tetep tresna marang sliramu”.aku banjur lunga saka kono kanthi perihing ati.
            Sawijining dina aku kepethuk kancaku Adi ing kantin kampusku,”Rok!kok dhewekan wae!”,”ho’o Di”,”Rok wingi pas lagi jajan ning RM siap saji aku ngerti pacarmu karo wong liya lho”,”iya,aku wis putus kok karo Anjani”.”wo..pantes”,”pantes piye Di?”,”iya mulakne dek wingi aku krungu lagi pada ngomongke kowe”,”ngomong piye Di?”,”yo ngono lah Rok, aku malah ga enak karo kowe”,”rapapa Di, omongno wae”,”yo.. intine ngelek-elek kowe Rok”,”iya terus?”,”yo Anjani crita karo pacare yen kowe kurang Romantis lah,kurang perhatian lah,malahan dhewekke ngomong’umpama aku isih karo Arok,aku ga bakalan bisa mangan enak kaya ngene’ngono Rok”,aku mung isa meneng krungu critane Adi mau.
            Liya dina aku banjur ngajak ketemu Anjani ing Taman.”Jani,tulung kowe jujur,apa alesanmu kok luwih milih Karlo, aku kurang apa?”,ananging dhewekke mung meneng wae tanpa wangsulan,”Jani aku ngerti aku pancen ora romantis,aku juga kurang perhatian karo kowe,lan aku ngerti,pacaran karo Karlo pancen luwih nyenengke tinimbang aku,ananging kowe sadar ta?,yen duwit sing nggo nyenengke kowe dudu duwite Karlo dhewe,lan aku yakin kuwi duwit saka wong tuwane dudu saka kringete dhewe,saupama aku anakke wong duwe,aku yo bakal nyenengke kowe.”sakwise ngomong ngono aku banjur lunga lan ninggal Anjani dhewekan lingguh ning kono.
            Wis sewulan  luwih anggonku nandhang lara ati ditinggal Anjani,aku isih duwe karep ngrebut Anjani saka Karlo,lan aku percaya yen sejatine Anjani isih duwe rasa tresna karo aku.Ing wayah wengi Anjani moro ing kosku kanthi nangis mageb-mageb,”ana apa Jani kok nangis?”,karo ngekeb awaku dhewekke ngomong”Rok aku minta maaf Rok..!”,”iya..tenang sek ta,kene lungguh dhisik”,banjur wis meneng nangise dhewekke ngomong,”Rok kowe isih gelem nampa aku apa anane ta?”,”e..iya,kowe isih tak tampa Jani”kanthi bingung anggonku mangsuli. Aku banjur takon”Jani sing njalari wengi-wengi kowe rene karo nangis ki apa?”,”aku dikon minggat wong tuwaku Rok..”,”lho..merga apa?”,karo nangis dhewekke mangsuli”aku hamil Rok..”,”lhoh! Sapa sing hamili!Karlo?!!,dhewekke manthuk,”bajingaan!..saiki wonge ningendhi?!”,karo nggondheli tanganku dhewekke ngomong”uwes Rok.. uwes..! Karlo minggat Rok,ora gelem tanggung jawab”.
            Saben dina Anjani mung bisa nangis ngadhepi kahanan.”uwes Jani,sabar..sabar”,”Rok aku ora etuk mulih nenggone wong tuwakku,sak durunge mulih karo bojoku,karo bapak saka anakku”,”Jani..aku siap dadi bojomu,dadi bapak saka anakmu,lan bakal tak rawat kaya anakku dhewe”,”Rok kowe gelem ta melu aku nenggone wong tuwakku?”,”e.. jujur Jani aku durung siap,aku durung bisa golek dhuwit kanggo nguripi awake dhewe lan anakke awake dhewe mengko,aku kepingin nyambut gawe dhisik Jani..”,”yen mengkono awake dhewe golek kontrakan dhewe ya?aku ga enak karo bu kosmu”,”Jani..maaf aku durung duwe dhuwit nggo ngontrak”,”iki.. kowe bisa adol kalung lan cincinku,rumayan bisa dinggo DP dhisik Rok..”,”e.. terus kuliahmu piye?”,”aku sementara mandheg dhisik Rok,besuk yen anak kita wis lahir arep tak lanjutke”.
            Sak wise etuk kontrakan Aku karo Jani omah ning kono,sanajan mung cilik aku lan Jani wis bungah bisa urip bareng.anggonku kuliah uga tak tinggal,lan aku nyoba golek gawean sak etukke.Aku seneng bisa nyambut gawe sanajan mung kuli bangunan,saben dinane aku etuk upah sewelas ewu.
Tak rasakke isih kurang penghasilanku kanggo nyukupi kebutuhan saben dina.aku banjur golek gawean sampingan.saben wengi aku buruh nyuci piring ning Rumah Makan cedhak kontrakanku,saben dina aku diupahi pitung ewu sejene kuwi aku kadhang-kadhang di wenehi lawuh kanggo digawa mulih.
0ra krasa wis wolung wulan aku omah karo Anjani,lan wis meh sangang wulan Anjani hamil,saiki Anjani wis ra iso apa-apa,amarga wetenge wis gedhe dhewekke mung isa nglekar ing dhuwur kasur.seminggu pisan aku banjur nyeluk Bidan tangga kampungku,kanggo mriksa kesehatane Anjani.
Kaya biasane saben dina, sak durunge lan sak wise nyambut gawe aku nyuapi maem kanggo Anjani,kadhang tak masakke bubur,yen pas ra duwe beras yo mung sayur sak onone.karo nyuapi dhewekke aku ngomong”Sayang kowe istirahat sing cukup ya,aja kakean gerak dhisik,”,”..Sayang..,sakwise anakke awakedhewe iki lahir,kowe pingin cowok apa cewek?”,”a..Aku,cowok cewek padha wae sayang,bakal tak rawat ngasi sak uripku kanthi rasa tresna.
Aku banjur budhal nyambut gawe,Anjani tak tinggal ning ngomah dhewe,ing sandhinge namung dikancani radio kang wis ra cetha suarane.
Nalika nyambut gawe,ora kaya biasane,dina iki aku mung kepikiran karo Anjani kang dhewekan ning ngomah,atiku ora tega ninggal Anjani kang lagi Hamil tua.aku banjur pamit karo juraganku,lan aku banjur mlayu mulih.
Sakwise tekan ngomah,”Sayang..,aku njujug kamar ing kamar,ananging aku ra kepethuk dhewekke,kanthi bingung aku nggolekki,tak sawang Anjani nglekar ing lantai kamar mandhi,kanthi kebak getih ing kiwa tengene,”Jani...,Jani!”ananging dhewekke wis ora sadhar.kanthi njaluk tulung tanggaku Anjani banjur tak gawa menyang rumah sakit.

Enem jam aku nunggu ning ngarep kamar operasi kanthi ati was-was,banjur dokter e metu,”gimana buk keadaan istri dan anak saya?”,pitakonku karo gemeter.”maaf pak kami sudah berusaha  semaksimal mungkin,tapi anak bapak tidak tertolong”,mak dheg atiku,”terus istri saya gimana dok?”,”istri bapak mengalami pendarahan hebat,sampai sekarang belum sadhar,besuk kita lihat perkembanganya dulu”.
Telung dina telung wengi aku nunggu ing sandhinge Anjani ing ruang ICU,dhewekke banjur sadhar,”sayang..”,kanthi suara alun dhewekke nyeluk jenengku,”Iya sayang aku ning kene..”,dheweke banjur takon,”anak kita cowok apa cewek?”,merga ora wani gawe gela atine aku ngapusi,”anak kita cowok sayang..”,dhewekke amung mesem lan ngomong”Sayang tulung kamu rawat anak kita ya..”,karo tak elus bathukke aku wangsulan”iya kita bakal ngrawat sampai gedhe..”.ananging dhewekke merem meneh lan ora omong apa-apa.”Sayang...,Jani!..Anjani! bangun sayang..!,banjur tangane sing adem tak demek,lan tak rasakke denyut Nadine jebul wis ora ana,banjur aku mlayu nyeluk dokter,sakwise mriksa,dokter ngomong,”maaf pak,istri bapak telah dipanggil Tuhan”.Sak nalika Aku nangis lan tak kekeb ragane Anjani kang wis tanpa nyawa.
           






           















Kembang pete
            Nalika wayah wengi ing omahe Pak Haji kang lagi ana dhangdhutan,kanggo mengeti supitan anakke.”goyang terus Rok..!”,”siap bro..!ngasi esuk..”,nalika iku Aku lan Adi kancaku lagi joget dhangdhut ing kampung liya.
            Tanpa tak sengaja nalika joget tanganku napuk gundule wong liya kang lagi joget uga,”woy! Nek joget matane dinggo!”,”sory-sory mas ga sengaja”,sanajan aku wis jaluk ngapura dhewekke sajak ora trima,”Sory-sory..matamu kui!,ngajak ribut piye!”,”ana apa Rok?”kancaku Adi takon.”iki Di kayakke ana sing perlu diajar”,tanpa mikir suwe langsung tak jotos raine wonge mau,banjur ta idak-idak karo Adi”modar..modar!”,jebul wonge mau akeh kancane,”woiiii…!”,”lhoh! Rok ayo mlayu Rok,kancane pada teka!”,”napa mlayu! Biar tak ajar kabeh sekalian,durung ngerti sapa Arok..”,Aku  lan Adi banjur dikroyok uwong-uwong mau”praaak! Prook! Praak!”,”ampun..mas!,ampun!”kanthi awak lara kabeh aku lan Adi mlayu saka kono.
Anjani,Wanita kang dadi idam-idaman para priya ing kampungku.”Jani arep ning ndi?”,”iki Rok arep nggoleki bapak ning kelurahan,lhoh kok raimu bonyok bonyok ngapa?”,”ow biasa,cowok kok”,”bar gelut ya?”,”ora.., sok tau kamu,..ngomonge meh nggolekki Pak Lurah?”,”ow iya, tak tinggal ya?”,”iya iya ati-ati dijalan”.
“Sing omong karo kowe mau sapa Rok?”,”sapa ta! Mulane aja micek wae!”,”halah.. Anjani ta..?,ngimpi kowe bisa dadi pacare!”,”iya Di, aku memang mungkin mung ngimpi dadi pacare,tapi yen dadi bojone,kenyataan bos!”,”cangkemu kui!,ra mungkin Anjani gelem karo Banci!”,”lhoh,maksude?”,”iya..emang kowe pernah dolan ning omahe?durung pernah ta?paling yen wani rono di beleh Bapakke”,”oke!mengko sore aku bakal dolan ning omahe Anjani”.
Nalika aku arep ketemu Anjani,aku kepethuk Bapakke lagi lungguh ning teras omahe,kanthi sikil gemeter aku ngomong”sugeng sonten Pak Lurah..”,”iya ana apa?”,”Badhe ketemu Anjani saged Pak?”,”ora ono,Anjani lagi wae metu”,”medal teng pundi nggih pak?”,”kok kakean takon ta!”,banjur Anjani metu saka omah,”lhoh Rok..ana apa kok rene,nggolekki aku ya?”,”kok malah metu ta nduk..”,”lha ngapa ta pak,wong Arok bocah apik”,”apik apane!tonton kuwi kathoke,kathok kok kebak fentilasine,opo meneh rambute,kaya buntut jaran!”,”berarti rambutku juga buntut jaran!”,”yo.. tapi kan nggonmu di semir ning salon,lha Arok kuwi,tuku semir rambut kok kilonan”,”yo.. ben ta pak,sing penting kan atine”.
Aku lan Anjani banjur ngobrol ning pinggir kali cedhak omahe,”Rok aku ra nyangka kowe wani dolan ning omahku”,”ya wanilah demi kamu,apa wae ta lakoni”,”terus..ana apa kowe nggolekki aku?”,”Jani.. kowe wis duwe e’..e’ durung?”,”e’..e’ apa?”,”pacar..?”,”ow..durung,emange ngapa”,”ah tenane..,berarti ana kesempatan nggo aku now..”,”ya ana lah,jangankan pacar,dadi istrimu wae aku siap”,”yang bener!...”,”tapi ana sarate, e…minggu ngarep aku kan dikongkon bapakku ning nikahane om ku,lha kowe gelem ra ngancani aku?”,”ya gelem lah,emange ning ndi?”,”Jakarta”,”apa!..”.”lha jarene gelem dadi pacarku..”,”oke aku gelem”.
Ananging sak temene,anggone Anjani ning Jakarta mau arep ketemu tunangane, kang wis dijodohke Bapakke,yaiku anake kancane Bapakke kang dadi pengusaha sukses ing Jakarta.
Dina iki aku karo Anjani budhal menyang Jakarta saka stasiun Balapan solo,nalika lagi  nunggu kereta ing stasiun”Rok aku tak ning tolilet sedilit ya?”,”iya silahkan,suwe juga ga papa..”,nalika ing toilet Anjani nyentelke tase ning paku kang temancep ing tembok,bubar saka toilet dhewekke lali nyangking tase meneh,”uwes Jani?”,”iya uwes Rok,lhoh! Tasku endi!,ya ampun.. keri ning toilet”,bareng ditiliki tas mau wis ora ana.”waduh Rok, tase ilang,padahal tiket lan duwit sanguku ning kono kabeh”karo nangis dhewekke ngomong.”Waduh piye iki,apa mulih dhisik matur karo Bapakmu?”,”aja Rok,aku ndhak disengeni”,”wah.. piye iki,jujur Jani,aku mung duwe dhuwit satus lima las ewu,iki wae saka utang karo Adi,emange rega tiket loro pira?”,”satus wulung puluh lima Rok..”,”ya wis,mumpung keretane durung teka,kowe ning kene dhisik ya,aku tak golek cara”,Aku banjur menyang toko jam ngarep stasiun.kepeksa jam siji-sijine sing tak duweni tak dol.”pak kersa numbas jam kula?”,”endi barange tak tontone dhisik”,”ow niki pak,tasih sae kok”.
Sakwise di priksa,”tak tuku seket ewu ya mas?”,”kok mung skeet pak.. mbo tulung diunggahke malih..”,”lha jalukmu pira?”,”setunggal atus ewu ngoten pak?”,”ya ra payu yen semono,suwidak ewu ya”,”waduh.. mbo ditambah malih pak,ajeng kula ngge tumbas tiket teng Jakarta”ya wis,pitung puluh ewu ya?”,”tambah sekedhik malih  pak”,”lha gelem apa ra?yen ra gelem ya uwis,golek toko liyane kono!”,bareng tak etung jebul wis cukup,”nggih sampun,manut mawon”.
Aku banjur bali menyang stasiun,”Jani keretane durung liwat ta?”,”durung Rok..”,”ya wis tukuo tiket dhisik,iki dhuwitte”.sakwise keretane teka aku lan Anjani banjur numpak,Aku lungguh jejer karo Anjani,”Rok makasih ya wis nokokke tiket,”iya..,apa sih sing ora yen kanggo kowe..”.
Esukke Aku lan Anjani wis tekan Stasiun Gambir,”Jani..Jani,tangi Jani,ayo mudhun wis tekan”.tak sawang dhewekke ketok lemes,aku banjur golek sarapan kanggo dhewekke,”Jani,ntenono sedilit ya,aja neng ndi ndi,aku tak golek sarapan dhisik”.merga ngerti yen Aku wis ora duwe dhuwit dhewekke banjur ndhelik ndhelik ngetutke aku.
Nalika tekan warung makan,”Pagi buk,maaf ngrepotin,e..lagi bersih-bersih ya buk?”,”iya,kenapa?”,”saya bantu ya buk,dibayar nasi satu bungkus aja mau kok Buk..”,”ga usah,ga perlu”,”tolong buk..”,”enggak ya enggak”,”saya pel nanti buk lantainya,pokoknya sampai bersih..”,”ya udah,cepet!,satu bungkus lho ya..”,”iya buk”.
Saka kadohan Anjani nyawang aku,kang lagi ngepel lan resik-resik ing warung.Banjur wis rampung anggonku resik-resik,”ini nasinya”,”iya,makasih buk”.aku banjur bali ning Anjani.”Jani.. iki sarapan dhisik”,”e.. lha kowe Rok?”,”ow..Aku wis ta maem ning kono kok”.
Nalika lagi maem dhewekke netesake eluh ning pipine.”Napa Jani kok nangis?..”,”e.. ga papa Rok mung keselek kok…”,”ow tak golekke wedang dhisik ya..”,”ga usah Rok,ga usah”.Aku banjur bali menyang warung mau meneh,”maaf ganggu lagi buk,boleh minta air putihnya”,”ya elah elo lagi!”,”tolong buk sekali ini..aja”,”tunggu,tak bungkusin bentar”.
            Aku bali ninggone Jani meneh,”iki Jani,diombe dhisik,maaf ya mung banyu putih tok”,”rapapa Rok,makasih ya”.sakwise Anjani sarapan aku lan Anjani,banjur neruske nggoleki alamat omahe om me.Tak sawang ana mas-mas kang tampange sangar lagi jagongan wong loro,aku banjur takon.”misi mas,numpang tanya,jalan Kirai Kebayoran Baru,cipete,Jakarta Selatan arahnya kemana yam as?”,”ow itu,aku ngerti bos,Cuman.. kamu berani bayar berapa?”,”waduh Aku ga punya uang kok mas”,”ya tau nggak punya uang napa nanya!,di Jakarta ga ada yang gratis!”,”ya udah mas makasih”.Aku banjur lunga saka kono,nanging wonge mau nyelukki”woi boss!sini dah”,”ada apa ya mas?”,”kalo ga punya uang,kayaknya cewek kamu aja boleh tu,ntar ta kasih tau tempatnya?”,”maksudnya?”,”ah!.. berlagak bego loe,ya kalo cewek kamu mau tak ajak maen dibelakang bentar,nanti tak kasih tau!”,”maen..!,bajingan kowe!”banjur ta ajar wong loro mau,ananging malah aku sing diajar ngasi remuk.”udah mas udah,tolong!tolong! Anjani mbengok Jaluk tulung,preman loro mau banjur mlayu lunga,”Rok kowe ra papa ta?”,”ga papa Jani,cuma cenat cenut..”.
            Wis ngasi bengi anggonku golek alamat mau,”Jani leren sik ya?awakke mendhing turu dhisik sesuk esuk dilanjutke meneh”,”iya Rok,terus meng turu ngendi?”,”ning emperan toko ga papa ta?”,”iya ga papa”.nalika arep turu tak sawang Anjani ngekep wetenge,lan tak rungokke ana suara saka wetenge.”Jani kowe ngelih ya?”,”ora kok Rok”,”ah rasah ngapusi,daripada mengko lara weteng,tak golekke dhisik ya?”.Aku banjur menyang angkringan,”misi pak,kelihatanya gelasnya banyak yang kotor ya Pak,boleh tak cuci in Pak?”,”ow gak usah mas makasih”,”tolong Pak dibayar nasi kucing satu aja saya mau Pak?”,”ya udah silahkan mas”.Nalika aku lagi nyuci Bapakke mau takon.”kamu disini baru yam as?”,”iya Pak aku baru nyampe sini tadi Pagi”,”aslinya mana mas?”,”aku dari Solo pak”,”lhoh Solo?Solonya mana?”,” Laweyan Pak”,”Aku yo Asli Solo lho mas”,”Bapak nggih asli solo ta,Solone pundi Pak!”,”Aku mburi Pasar Legi mas”.
            Bareng wis rampung anggonku nyuci,”iki mas tak wenehi limang bungkus”,”mboten sah pak setunggal mawon”,”uwes rapapa,terus bubar iki kowe arep ning ndi?”,”ow enggih Pak,punapa Panjenengan Pirsa alamat menika?”,”jalan Kirai nomer 56 Kebayoran Baru, Cipete..,iya Aku ngerti mas kowe sesuk esuk numpak Kopaja  79 wae mengko tinggal ngomong mudhun jalan Kirai”,”enggih Pak maturnuwun,nang kados pundi nggih Pak,kula mboten gadhah arto ngge ngebis Pak”.”ow,iki nyo ta sangoni ya,nggo ngebis sesuk”.”maturnuwun sanget nggih Pak”.
            Aku banjur bali nusul Anjani,”Jani.. iki aku oleh panganan akeh”,”ya ampun.. kok iso Rok?”,”Jebul sing duwe angkringan wong Solo,malah aku dikandhani alamate Om mu kui”.
            Sak bubare maem Aku lan Anjani banjur turu kanthi lemekan kerdus bekas,”Jani.. kowe kedinginan ya?..iki jaketku nggonen”,”ra usah Rok”,”ga papa dinggo wae,Aku wis biasa kok”,”makasih ya Rok”.
            Esukke Aku lan Anjani,banjur numpak bis menyang omahe Om me Anjani.nalika tekan ngarep omahe Om me,kanthi nangis Anjani ngomong”Rok..maturnuwun ya wis ngeterke aku tekan kene”,”iya iya ga papa”,”Rok.. Aku minta maaf ya?”,”e..minta maaf apa?”,”kowe ngerti ra,sejatine iki omahe sapa”,”lhoh omahe Om mu ta?”,”dudu Rok iki omahe tunanganku,calon bojoku,Aku wis dijodohke Bapakku Rok,lan nalika tasku ilang ning stasiun kae,sejatine ora ilang,ananging tas kang ra ono isine kae tak titipke kancaku kang pancen nunggu toilet ing kono,kowe mung tak manfaatke Rok,merga Wong tuaku ora duwe dhuwit nggo nyangoni Aku,lan Anggonku dikon menyang Jakarta merga Wong tuwaku wis ora sanggup ngurippi Aku Rok,Bapakku wis kakean utang dinggo nyalon Lurah wingi,Aku minta maaf tenan Rok…”, Rasane luwih becik mati tinimbang wong sing tak tresnani mblenjani janji,Aku banjur wangsulan”tega kowe Jani..ananging Aku bakal nunggu tresnamu sampai kapanpun itu..”.
       


















Kapasitas kriminal
            Srengenge wis lekas ngilang,langit katon endah kanthi cemloroting Srengenge ing wayah sore,Angin semilir ing pinggir pantai,Sepi… mung suara ombak kang bisa ta rungokake,lagi dhek wingi cah ayu sing tak tresnani ingkar janji,ninggal Aku tanpa sebab kang pasti.
            Saka adoh tak sawang bocah wadon rambute dawa lungguh ing kursi kayu sak ngisoring rerimbunan wit klapa,tak sawang dhewekke lagi nangis.pingin rasane atiku bisa nyedhak marang dhewekke.ananging banjur ana priya marani lan lungguh ing jejere,tak sawang priya mau sajak emosi lan muni-muni marang bocah wadon kang lagi nangis mau.
            Samsaya suwe tak sawang priya mau tambah banget anggone emosi,priya mau banjur napuk pipine bocah wadon ing jejere.Aku mung bisa nyawang,amarga males anggonku ngurusi masalahe wong liya,ananging ora tega nyawang bocah wadon mau nangis Aku banjur nyedhak.”Mas,sabar mas mbo aja kasar kasar karo cewek mas”,”he!kowe sapa!ngapa ngurusi Aku,minggat kana!”,bocah wadon mau banjur ngomong marang Aku”mas tulung aku mas”,”e.. iya mbak tapi masalahe apa?”,ananging priya mau sing mangsuli”He!kowe rasah ikut campur ya yen ga ngerti masalahe,mending kowe cepet lunga saka kene!”,”iya mas Aku lunga, tapi masalahe apa?sapa ngerti Aku bisa mbantu”,”Opo mbantu!,ngene cewek iki duwe utang karo aku,kowe apa sanggup bayar utange!”,”emange utange pira mas?”,”telung atus ewu,piye! Kowe sanggup mbayari?”,kabeh duwitku banjur tak wenehke”iki mas Aku mung duwe rong atus ewu”,”e.. ya wis kene”.priya mau banjur lunga saka kono.”makasih ya mas,Aku wis mbo tulungi”,”iya mbak ga papa kok”,”e.. kenalin mas Aku Anjani”,”Aku Arok,cowok mau sapa Jani?”,”e.. kancaku Rok,aku utang telung atus ewu karo dhewekke,e.. ya wis ya Rok Aku ta bali dhisik,makasih ya”,”e.. iya iya”,ana rasa gela dhewekke malah banjur bali ngono wae.ananging tak sawang saka kadohan Anjani malah gonceng priya lanang,ya ora beda priya sing nagih utang Anjani mau,”bajingan!..”aku lagi nyadar yen Aku lagi wae diapusi.
            Liya dina Aku kepetuk Anjani lan priya lanang wingi ing Warteg,wong loro mau kaget weruh Aku,Aku banjur ngomong,”mas iki kekurangane utange Anjani dhek wingi”dhuwit siji sijine mung satus ewu tak wenehke dhewekke,lan Aku banjur ngomong karo Anjani”Anjani kowe ki ayu lho,kok gelem ta maem saka dhuwit kang ora halal”.dhewekke mung meneng,Aku banjur lunga saka kono.
            Nalika wayah sore,kaya biasane Aku dolan ning pinggir pantai, Aku kepethuk Anjani kang lagi lungguh dhewekan,banjur tak cedhaki,”ngapa kowe rene meneh?,cari mangsa ya?”,ananging dhewekke mung meneng wae,”pacarmu ning ndi?”,”kae dudu pacarku”,”terus sapa?”,”masku, saiki ning penjara”,”ow.. konangan ya,terus kok kowe ora?”,”maksudmu!”,”ya.. bagus wae kowe ora masuk penjara”.Aku banjur kenalan saya adoh marang dhewekke.
            Sawijining dina,Aku banjur nyoba golek gaweyan karo Anjani,ananging saben nglamar amung ditolak terus.”Arok,Aku ga kuat yen ngene terus,saben nglamar mesti ditolak,piye ana dalan liya ora?”,”maksudmu?”,”ya.. piye yen awakedhewe nyoba neruske lelakone masku”,”ya..oke aku siap”.
           
Aku lan Anjani lagi golek wong kang bisa dimanfaatke,”Rok,kae ana bocah lanang lagi lungguh dhewekan,coba Aku tak akting nangis,lan kowe ngerti tugasmu”.
Ananging sakwetara sejam anggone Anjani reka-reka nangis lan reka-reka tak tapuk,ra ana wong nyedhak marang dhewekke.”Jani kayake carane awake dhewe wis basi,kowe duwe cara liya ra?”,”santai...”.Dheweke banjur ngrayu priya sing ana ing kono.tak sawang saka adoh dhewekke katon mesra anggone ngrayu priya mau,ananging aku anyel lan ora trima yen wong sing tak tresnani cedhak cedhak priya liya.Banjur tak parani priya mau,”he! Ngapa demek demek pacarku,bangsat!..”banjur tak ajar priya mau,”Rok! Uwes Rok,kowe edan ya,Aku ki lagi nyoba golek dhuwit!”,”iya,tapi Aku ora trima yen kowe cedhak cedhak priya!”  ”he Aku golek dhuwit yo nggo kowe Rok,dinggo mangan bareng,dinggo urip bareng,mbo kowe nyadhar ta!”.
Aku nyoba golek dhuwit sak etukke,lan apa wae bakal tak lakoni supaya bisa nyenengke Anjani.Aku lan Anjani kepeksa nglakoni tindak criminal,Aku lan Anjani bola-bali ngapusi uwong.”Arok kae ana calon korban meneh,tak tunggu ning omah kosong kana,lima las menit kowe kudu ning kana”,”iya,tapi aja kebablasen ya,Aku ga mau awakmu di demek-demek wong liya”.
Anjani banjur ngrayu,lan ngajak priya mau nglakoni hubungan intim ing omah kosong.banjur sakwetara lima las menit Aku banjur marani Anjani lan priya lanang ing omah kosong mau,”woi!.. apa iki!”banjur Anjani”iki mas Aku di pekso mase iki!”,”he!.. bajingan! tak laporke warga kowe!..”,”kanthi gemeter priya mau”ampun mas,ampun dilaporke mas”,”yow nek ngono uang tutup mulute ndi!”,”iki mas…”,”apa! Satus ewu! Wegah mendhing ta laporke,kowe ben dikon telanjang mubeng kampung!”,”ampun..ampun mas,iki mang jikuk kabeh”.

Sakwise etuk dhuwit Aku lan Anjani banjur lunga saka kono,”dina iki oleh dhuwit pira Jani?”,”rumayan Rok empat ratus lima puluh ribu”ananging ing batin perih rasane urip saka dhuwit kang ora halal.”Jani..Aku ga kuat yen ngene terus,Aku ga mau yen kowe dinggo umpan marang priya priya,Aku ga mau yen ana priya sing demek demek kowe,Jani..Aku tresna marang sliramu,Aku pingin kowe terus ana ing sisihku,kowe gelem ta dadi bojoku?”,kanthi netes eluh dhewekke wangsulan”Rok..Aku yow ora betah urip ngene terus,Aku uga kepingin bisa duwe keluarga,Rok..mung awakmu sing tak tresnani,Aku bakalan dadi bojomu ing urip lan matiku”.
Sawijining dina,”Rok..dhuwite wis entek,dina iki wis ra ono sing dinggo mangan”,Aku lan Anjani wis janji ora bakal mangan saka dhuwit haram.”Jani Aku ta nyoba golek gaweyan dhisik ya”.ananging meh sedina anggonku golek gaweyan ora ana sing gelem nampa.”Jani.. Aku wis nyoba golek gaweyan ing ngendi-endi nanging ra ono sing gelem nampa Aku”,”piye ya Rok.. apa perlu awakkedhewe nglanggar janji,lan golek dhuwit saka ngapusi..”.
Amarga ora ana dalan liya,Aku lan Anjani banjur ngapusi uwong meneh,”Rok lima las menit kowe kudu wis ning kose priya kae”,jan jane Akku wis ora kuat nyawang Anjani ngrayu-ngrayu priya,ananging piye maneh merga ora duwe dalan liya.nalika lagi nunggu,tanpa sengaja Aku kepethuk priya kang pernah dadi korbanku,dhewekke banjur nyeluk kanca-kancane lan ngkroyok Aku,ananging tak lawan kabeh uwong mau,ngasi-ngasi Aku lali yen kudu marani Anjani,wis luwih saka lima las menit Aku durung marani Anjani,”Rok!.. Arok.. “Anjani mbengok bengok njaluk tulung.Awaku remuk diajar wong-wong mau,lan Aku lagi kelingan marang Anjani,kanthi awak lara kabeh Aku marani Anjani,bareng wis tekan tak sawang Anjani wis nglekar tanpa nyawa,merga ana pisau kang temancep ing dadane.        

                                              
           
           


  




                 



 







Tidak ada komentar:

Posting Komentar